Η αναβίωση της κλασικής Ολυμπιάδας ως προπομπού των σύγχρονων Ολυμπιακών αγώνων δεν αποτελεί μια ρομαντική αναπόληση του εθνικού παρελθόντος, αλλά μια αναγκαιότητα της παγκοσμιοποιημένης πραγματικότητας, για την αντιμετώπιση της εμπορευματοποίησης, του εθνοκεντρισμού και του σφετερισμού της Ολυμπιακής ιδέας.
Ειδικότερα, αποτελεί πικρή διαπίστωση το γεγονός ότι τα σύγχρονα κράτη έχοντας ως εφαλτήριο τη διεκδίκηση και την πραγματοποίηση των Ολυμπιακών Αγώνων στηρίζουν τον εθνοκεντρισμό τους εις βάρος του αυθεντικού ολυμπιακού ιδεώδους. Παράλληλα, τα σκάνδαλα που βλέπουν το φως της δημοσιότητας καθημερινά σε εθνικό και διεθνές επίπεδο καθιστούν πλέον σαφή σε όλο το φάσμα της την πολιτική, πολιτισμική και αθλητική κρίση που μαστίζει την υφήλιο. Με τον τρόπο αυτό, ενισχύεται η απομάκρυνση των κοινωνιών από τον ανθρωποκεντρισμό και η υποταγή τους στις επιταγές των μέσων μαζικής ενημέρωσης, τον τεχνοκρατισμό, τη θρησκοληψία, αντανακλώντας την πολιτισμική πενία της εποχής.
Ειδικότερα για την Ελλάδα, είναι προφανές ότι η προαναφερθείσα κατάσταση και η αναζήτηση διεξόδου από αυτή δίνει το έναυσμα, συνειδητά ή ασυνείδητα, στους φορείς και τους πολίτες της χώρας να αναβιώνουν σημαντικές δραστηριότητες του παρελθόντος. Τέτοιες διοργανώσεις είναι τα Νέμεα, η διαδρομή Ήλιδας-Ολυμπίας, το άθλημα του Παγκρατίου κ.λπ.. Παράλληλα, θεσμοθετούν δρώμενα σε ανάμνηση ιστορικών γεγονότων, όπως τα κατορθώματα του Φειδιππίδη και η μάχη του Μαραθώνα, που οδήγησαν στη θεσμοθέτηση του Μαραθώνιου δρόμου, του Σπάρταθλου και του Φειδιππίδιου Δρόμου.
επόμενη σελίδα